Wczoraj…

…miałem bardzo miły dzień. Zacząłem go od hipoterapii w Ihaha i po raz kolejny nic, a nic nie płakałem. Wręcz przeciwnie, dobrze się bawiłem, poklepywałem i głaskałem konia, i po raz kolejny podziwiałem widoki. Koń ten sam, co w ubiegłym tygodniu spisał się na medal. Mimo, że prychnął raz lub dwa, to zrobił to subtelnie i wcale mnie nie przestraszył. Wbrew temu co pisałem w ubiegłym tygodniu, okazał się być ogierem – Józkiem, a nie, jak mi się wydawało klaczą – Józią. No cóż, uczymy się całe życie. Mam nadzieję, że Józek nie będzie miał mi tego za złe 😉 Ja po prostu jestem kulturalny i nie oglądałem go od spodu. Obok mnie chodzi Estera, która pilnuje żebym nie spadł z konia 🙂 A czasami robi fajne zdjęcia:

Po przyjemnościach, czas na kolejne przyjemności. Ruszam za Ciocią Magdą, Kasią i Mateuszkiem. Czas na zabawę z moim kumplem 🙂 Nasze wspólne zabawy są naprawdę coraz bardziej wspólne…

No a dziś jest dzień sukcesów!

Po pierwsze najważniejsze… 5 razy usiadłem dziś sam na nocnik! W ubraniach, ale sam. Z własnej inicjatywy! 4 razy się załatwiłem, a raz nabrałem Tatę i uciekłem z gołą pupą 🙂 A pomiędzy siadaniem na nocniku miałem suchą pieluchę! Dacie wiarę? Zaczynam naprawdę kumać nocnik. Od dziś stoi u nas w pokoju, żebym miał do niego blisko i żebym mógł siadać do woli.

Po drugie równie ważne… zjadłem dziś miks śliwek ze słoika, ale zrobiłem to prawie całkowicie samodzielnie. Tata mnie asekurował, a ja sam wkładałem łyżeczkę do słoika i prowadziłem do buzi.

Po trzecie już mniej ważne… tuptałem dziś trochę na nóżkach podczas naszego wiosennego spacerku. Nie za długo, ale powoli przyzwyczajam się używania nóg poza domem. „Nie za długo” oczywiście przez Rodziców… bo ja chciałem chodzić więcej, a oni włożyli mnie do wózka (to była nierówna walka dwóch na jednego) żeby pojechać w stronę słońca. A tam już spacerować nie mogłem, bo po wysiłku włożonym w uciekanie przed wózkiem i prężeniem się, opadłem z sił i zasnąłem. Oszustwo!