O odwiedzinach u Mateuszka, atakującym krześle i buncie roczniaka

Wpis z dnia by

Dzień zaczynam od nocniczka…zespół Downa, Staszek-Fistaszek, rok, 12 miesiecy, Down syndrome…wszystko po to aby się z nim jak najszybciej oswoić i zaprzyjaźnić. Jak już się bardziej polubimy, a na dworze zrobi się ciepło, to mam taki plan, aby powoli zacząć zrzucać pieluszkę. Jak w tym roku mi się nie uda, to będę próbował w przyszłym, bo wiosna i lato, to podobno najlepsza pora na takie wielkie zmiany. Mój wzór do naśladowania, to Antoś, który ostatnią, nocną pieluszkę miał założoną w wieku 19-stu miesięcy, a potem już nigdy, nigdy, nigdy…

Zastanawiam się z Mamą, czy nie wybrać się dzisiaj do Multibabykina, ale rezygnujemy, bo film wojenny, z wybuchami, strzałami, hałasem, nie nadaje się dla takich maluszków jak ja. Zamiast tego, jadę w odwiedziny do mojego kumpla Mateuszka.

Idziemy razem na strasznie długi spacer… Mama do tej pory czuje w nogach i w rękach, jaki był długi 🙂

zespół Downa, Staszek-Fistaszek, rok, 12 miesiecy, Down syndrome

Na spacerku z Mateuszkiem

Kiedy kończymy spacerować okazuje się, że jest już strasznie późno – 15:30, a ja o 17:00 zaczynam dzisiejsze ćwiczenia. A przecież muszę jeszcze dojechać do domu i zjeść obiadek. No to pędzimy!

Mama szykuje mi jedzonko, a ja bawię się w pokoju – ciągnę za zabawkę przymocowaną do Antka plecaka, który wisi na jego krześle… Oj, to musiało się tak skończyć…

Zjadam obiadek i śmigam na ćwiczenia. Moja p. Danusia jest nadal na urlopie, więc ćwiczę z nową panią (już drugi raz), która jest tutaj na zastępstwie. Ponieważ czworaki i siadanie idą mi coraz lepiej, pani ćwiczy ze mną czworaki w trudniejszych warunkach, np. na ruchomym podłożu. Mam też dużo ćwiczeń na stawanie – nie jest to wcale proste i trochę czasu będę potrzebował, żeby to opanować.

Muszę Wam powiedzieć, że chyba przechodzę bunt roczniaka. Kiedy mi coś nie pasuję, to prężę się i wyginam do tyłu. Odkryłem tę sztuczkę kilka dni temu i jest całkiem niezła. Prężę się na ćwiczeniach i pani nie może ćwiczyć dopóki się nie odprężę, prężę się kiedy Mama wkłada mnie do fotelika samochodowego, no i Mama nie może mnie wsadzić dopóki nie przestanę się tak wyginać, prężę się gdy Tata chce mi założyć nową pieluszkę… Tata nie może, więc leżę z gołą pupą. Klawo 🙂


Wpis “O odwiedzinach u Mateuszka, atakującym krześle i buncie roczniaka” został skomentowany 10 razy

  1. Hej Stasiu.Buziaczki od kolegi 🙂
    My raczej się nie spotkamy , bo jesteśmy z Podlasia – okolice Białegostoku.
    Ale znam internetowo twoją ciocię Anię – mamę Klary
    My umiemy dużo mniej jak ty, ale ponoć i tak jest dobrze,
    Czarek siedzi już samodzielnie i prosto od miesiąca,
    do raczkowania i podnoszenia tyłka 🙂 jest leniuszkiem .
    Ale dobrze wychodzi mu pełzanie i zwiedzanie pokoju.
    od 3 tyg umiemy już robić brawo, a kuku z mamą i pewnie coś jeszcze ale nie pamiętam co
    Pozdrowienia i buziaczki

    Odpowiedz ↓

    • Hej, hej!
      Nigdy nic nie wiadomo. Może Wy zawitacie kiedyś nad morzem, a może nas wywieje w Waszą stronę i będziemy mieli okazję się spotkać i poznać 🙂
      A jaki duży jest już Czaruś?, bo ja jestem bardzo duży – mam rok i 26 dni!
      Życzę Wam WIELKICH i wspaniałych postępów!

      Pozdrawiam ciepło!

      PS Brawo i a kuku jest są super 🙂

      Odpowiedz ↓

      • Witajcie,
        Może i kiedyś się spotkamy
        Czarek ma 10mieś i 2 tyg
        Wymiarowo to 8,5 kg i 75cm wzrostu
        Na twoja stronkę na FB wyślę zdjęcia Czarka
        Pozdrawiamy i buziaczki

        Odpowiedz ↓

        • Witam 🙂 A to chyba Czaruś jest szczuplaczkiem, jak większość moich zespołowych Przyjaciół. Czekam na zdjęcia! Niecierpliwie!
          Pozdrawiam ciepło!

          Odpowiedz ↓

    • Oj tam, oj tam 🙂 Już niedługo będzie, a ja wcale w tych osiągnięciach taki prędki nie jestem. Większość moich Przyjaciół z zespołem Downa, mimo że są ode mnie młodsi, szybciej zaczęło siadać, a niektórzy nawet czworakować. Na każdego jednak przyjdzie pora i najważniejsze, że się w końcu udaje 🙂

      Pozdrawiam jeszcze raz!

      Odpowiedz ↓

  3. Hej Stasiu, gratulacje !!! Super stoisz, ja ćwiczę czworak,i ale nie lubię kiedy ktoś mi nakazuje- teraz ćwiczymy i czworakujemy 😉 Robie zawsze odwrotnie 🙂 Wyginam się też, super zabawa:) wszystkim opadają ręce i można robic co się chce 😉 Pozdrawiam Amelka 🙂

    Odpowiedz ↓

    • Haha! No to fajnie, że też broisz 🙂 Musimy się umówić na wspólne brojenie i damy naszym Mamom popalić! Tak, tak, to wyginanie, to świetna sprawa! Strasznie wesołe! 😀
      Buziaki Amelko :*

      Odpowiedz ↓

  4. Stasiu, idziesz jak burza 🙂 Dopiero co uczyłeś się czworakować a już przygotowujesz się do stania i chodzenia. No, no…:) Podziwiam Królu i nieustannie trzymam kciuki 🙂
    Buzi 😉

    Odpowiedz ↓

    • Ja bardzo lubię stać. Kiedy czasem Rodzice trzymają mnie na rękach, a potem chcą mnie posadzić, to ja się prężę i wyginam żeby mnie postawili. Bo to przecież bardziej pasuje „Staszek staje”, niż „Staszek siada”, a poza tym jak się jest stojaka więcej widać 🙂

      Pozdrawiam serdecznie i bardzo dziękuję za kciuki :*

      Odpowiedz ↓

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *