Od przybytku głowa nie boli…, a jednak.

Dziś mam rehabilitację w Gdańsku. Jest fajnie jak zawsze. Dzielnie ćwiczę prawie cały czas. Dziś króluje niebieska piłka, bujam się na niej, podskakuję, wykręcam 🙂 Robię dużo ćwiczeń, które przygotowują mnie do samodzielnego siadania, a później do raczkowania. Trudne!

Zajęcia kończą się jakoś szybciej i po pół godzinie mam wolne. Z panią Danką zobaczę się dopiero za 2 tygodnie! Już tęsknię… Zjadam co nieco i zmęczony, jak zawsze po zajęciach, zasypiam w samochodzie. Budzę się w Gdyni, a tu niespodzianka, kolejna rehabilitacja. Dziś mam podwójny pakiet, bo mamy wizytę w dwóch różnych miastach, w dwóch różnych ośrodkach, niestety tego samego dnia. Jak się okazuje od przybytku boli wszystko. Pani Anita mnie masuje, próbuje ze mną ćwiczyć, a ja jestem taki zmęczony, że i tak cały czas płaczę. Pani się uśmiecha, rozmawia… wszystko na nic. Nie mam siły i koniec. Ostatni raz popełniamy ten błąd.

W ramach relaksu i odprężenia jedziemy na działkę do Prababci Tesi i Pradziadka Rysia 🙂 Leżakuję na trawie, wyrywam ją garściami i próbuję władować do buzi. Jedno ździebełko nawet mi się udaje, ale Mama zaraz mi zabiera, widocznie też jest głodna.

Buszujący w trawie

A moja dieta jest coraz bardziej zróżnicowana. Dziś jadłem jabłka z brzoskwiniami i dynię z ziemniaczkami. Pychotka! No i jeszcze próbowałem spróbować trawę, która też jest całkiem smaczna 😉