Zamiast wybrać się na pochód, zajrzyjcie dziś na stronę PSOUU Skarszewy… pojawił się tam numer konta, na który można wpłacać pieniądze na dalsze funkcjonowanie Zespołu Terapeutycznego. Byłoby idealnie, jakbyśmy uzbierali 649.000 zł, czyli tyle o ile ubiegał się ośrodek, tyle, ile potrzebuje na cały, długi rok. Jednak każda wpłata, nawet ta tyciusieńka, jest dla nas bardzo ważna. Grosz do grosza, a będzie kokosza 🙂Jeśli nie możecie pomóc finansowo, po prostu napiszcie…  Nadal zachęcam Was do wysyłania maili i listów. PFRON na pewno się ucieszy 🙂

Jeszcze raz przypomnę Wam adresy:

• interwencje@pfron.org.pl
• rzecznik_pfron@pfron.org.pl
• Prezes Zarządu Wojciech Skiba; Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych; Al. Jana Pawła II Nr.13; 00-828 Warszawa

Bardzo na Was liczę! Jeśli Skarszew zabraknie, to…

• bardzo dużo dzieci i młodzieży pozostanie bez wsparcia, a brak wsparcia oznacza nie tylko brak rozwoju, ale i tracenie nabytych umiejętności,
• stracimy jedną z najfajniejszych (a może i najfajniejszą) placówek w Polsce, gdzie…
  • naprawdę najważniejszy jest pacjent i jego potrzeby,
  • gdzie opinia rodziców jest równie ważna jak opinia ekspertów,
  • gdzie każdy głos i każda prośba jest wysłuchana (co nie oznacza, że każda spełniona – liczy się przecież zdrowy rozsądek),
  • gdzie panuje przemiła rodzinna atmosfera, gdzie wszyscy wszystko wiedzą (w dobrym tych słów znaczeniu – jest płynny przepływ informacji, a to oznacza, że jak jest problem, to wszyscy starają się go rozwiązać i pomóc),
  • gdzie każdy ma swoje imię, każdy jest osobą,
  • gdzie prowadzona jest kompleksowa rehabilitacja – nie przyjeżdża się tu na jedne zajęcia, ale na cały pakiet (rehabilitacja ruchowa, psycholog, pedagog, logopeda) – dzięki temu oszczędzamy czas (którego mamy bardzo mało) i paliwo (za co Matka Ziemia jest nam bardzo wdzięczna :D), ale przede przynosi to bardzo dobre efekty,
• po tym jak wyrzucono mnie z „Krok po kroku”, oprócz Skarszew, mam dwa miejsca do których uczęszczam na stałe, regularne ćwiczenia – OWI Gdańsk i OWI Gdynia. Jeśli pozostaną mi tylko one, to będę miał maksymalnie:
  • 45 minut rehabilitacji 6 razy w miesiącu,
  • 30 minut z logopedą raz na 1,5 miesiąca,
  • 1 godzinę z psychologiem raz na 2-3 tygodnie,
  • nie będę miał zajęć z pedagogiem specjalnym,
  • na zajęcia w Sali Doświadczania Świata w Gdańsku poczekam jeszcze ze dwa lata (bo taka jest kolejka),
• osoby, które tworzą Zespół Terapeutyczny, zostaną bez pracy,
• powstanie dziura w funkcjonowaniu ośrodka, który opiekuje się niepełnosprawnymi osobami od narodzin do… właściwie do końca. Bo Zespół Terapeutyczny to tylko część wielkiej, wspaniałej całości, na którą składa się również przedszkole integracyjne „Oleńka”, Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna, Warsztaty Terapii Zajęciowej, Mieszkania Chronione…

Kto się jeszcze waha, czy warto iść na pocztę, niech posłucha wtorkowego reportażu w Radiu Gdańsk 🙂