Po raz kolejny zostałem przemile zaskoczony przez „Zespół Terapeutyczny”, który opiekuje się mną w Skarszewach. Mama musi pójść do lekarza – w Gdańsku, na 14:15, tymczasem od 12:00 do 13:45 mam zajęcia w Skarszewach… szkoda wszystko odwoływać, zwłaszcza, że odkąd nie chodzę do „Krok po kroku”, ćwiczeń mam naprawdę mało. W tym tygodniu oprócz dwóch dni w Skarszewach, mam tylko 40 min. rehabilitacji w OWI, i koniec, nic więcej. Z drugiej strony szkoda jechać aż dwie godziny (tam i z powrotem), żeby posiedzieć godzinę na zajęciach grupowych i maksymalnie 10 minut u logopedy. Co tu zrobić? Hmmm… może zadzwonić? Mama dzwoni i za chwilkę wyruszamy.

Droga do Skarszew…

Ktoś odwołał zajęcia, więc ja korzystam… zamiast mojego poniedziałkowego grafiku mam mieszany, tak aby wziąć udział w kilku zajęciach i zdążyć do lekarza. Zaczynam od zajęć z p. Kasią, z którą poznaję dziś domowe zwierzaki. Kiedy się razem bawimy mam zawsze prawo wyboru. Aby było sprawiedliwie p. Kasia też ma taki wybór. Pani decyduje o tym, co duże – np. w co będziemy się bawić, a ja o tym co małe – np. z którego pudła będziemy wyciągać zabawki. Bardzo mi to odpowiada.

Po 40-stu minutach wędruję na rehabilitację – dziś wyjątkowo z p. Olą, do której chodziłem na masaż w drugim tygodniu turnusu. Czworakuję jak prawdziwy zuch! I siadam też jak zuch! Jestem wypoczęty, więc ćwiczę bardzo ładnie i ani razu nie płaczę. Choć ćwiczę z p. Olą pierwszy raz, to trafia w mój gust i wybiera do ćwiczeń piłkę… ja bardzo je lubię! Obok mnie, razem z moją p. Anią ćwiczy Agatka – moja 15-sto miesięczna koleżanka, która tak jak ja, ma zespół Downa.

Przechodzę przez rozsuwane drzwi i już jestem na zajęciach grupowych. Oprócz mnie jest tu Amelka, Agatka, Oskarek i Maksio. Amelka próbuje czworakować i naprawdę idzie jej coraz lepiej…, aż się napatrzyć na nią nie mogę. Ślicznie Amelko, brawo!

Do p. Emilki przychodzę na krótko, bo zaraz wracam do Gdańska. Dzisiejszy masaż trwa tylko 10 minut. Szkoda, bo lubię go coraz bardziej. To przyjemne i pożyteczne ćwiczenie. Z jednej strony mnie odpręża, a z drugiej wzmacnia moje poliki, dzięki czemu łatwiej będzie mi mówić. Niestety nie mamy już czasu na masaż szczoteczką, który też jest bardzo przyjemny i pożyteczny – oprócz tego, że wzmacnia moje usteczka, język i policzki, to przynosi ulgę dla moich obolałych dziąseł.

Niestety pozostałe zajęcia, czyli SDŚ z p. Sylwią i rehabilitację z p. Anią muszę odwołać. Szkodunia!

PS Oto kilka chwil z moich dzisiejszych zajęć…