Niech mój Tata żyje 100 lat!

Maszyna ruszyła, a ja razem z nią. Trochę się bałem jak to będzie, czy wstrzelę się z drzemką w czas w drzemki, czy zdążę się ubrać przed hipoterapią i umyć rączki po. Wszystko się udało, więc jest dobrze.

Budzik jest nastawiony na 7:30, ale po co tyle czekać skoro równie dobrze można wstać o 6:45. Skoro można, to wstaję i budzę też Mamę, żeby nie było jest smutno, że przegapiła wschód słońca. A jak już wstałem, to biorę euthyrox, siusiam na nocnik, ubieram się, myję i zanim zadzwoni budzik jestem już gotowy do śniadanka.

Plan na dzisiaj mam taki…

  • 8:30 – 9:00 Terapia z edukacją
  • 9:00 – 9:45 Fizjoterapia
  • 10:00 – 10:30 Hipoterapia
  • 10:40 – 11:00 Masaż
  • 11:00 – 11:30 Terapia funkcjonalna (samoobsługa)
  • 11:30 – 11:50 Zajęcia grupowe prowadzone Metodą Weroniki Sherborne

    Na zajęciach grupowych jest prawie cała moja paczka

    Na zajęciach grupowych jest prawie cała moja paczka

  • 11:50 – 14:00 przerwa na spanieKiedy trzeba spać, śpię :)
  • 14:00 – 14:30 Logopeda

Po zajęciach z p. Karoliną, logopedą mam już wolne. Szalejemy więc po korytarzu, bawimy się i odpoczywamy.

Po południu mamy jeszcze jedne zajęcia grupowe – malowanie palcami, sama przyjemność…

Wczoraj wspominałem Wam, że jest tu dużo zwierzaków. Dzisiaj, razem z Mają, Leną, Adasiem i Maksiem idziemy je odwiedzić. Wszyscy są grzeczni, tylko nie ja. Ciągle mam swój pomysł na to, gdzie iść i wcale nie jest to tam, gdzie chcą iść pozostali. Mama mi nie pozwala, więc się złoszczę, więc Mama tym bardziej mi nie pozwala. W końcu 32 miesiące to trochę za mało, żeby wszystkimi rządzić. Coś czuję, że na tym turnusie będę ćwiczył nie tylko brzuch, samodzielność i mówienie, ale i słuchanie się Mamy.

Na placu zabaw i u zwierzaków jest całkiem fajnie, ale moją ulubiona miejscówką jest fotel przy akwarium. Uwielbiam!Najlepiej jest przy akwarium!Tyle na dziś z tego co u mnie, bo gdzieś tam daleko w Gdańsku, mój Tata poszedł z moim Antosiem na basen, a ja bardzo za nimi tęsknię. A poza tym Tata ma dziś urodziny. Wszystkiego najlepszego! :*


Jeden komentarz do wpisu “Niech mój Tata żyje 100 lat!

  1. Witaj. Własnie odkryłam Twojego bloga i zaczynam czytać od początku. Chłopczyk z sąsiedztwa ma Zespół Dwna. Widuję go czasem. Radosny, pogodny, bardzo życzliwy. Staszek też zaraża uśmiechem 🙂

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *