Dziś jest moje święto. Nie takie bardzo duże, ale mimo wszystko całkiem spore, jak na takiego brzdąca, jak ja. 10 miesięcy temu o godzinie 8:20 pojawiłem się na tym świecie. Chwile takie jak ta, zawsze dostarczają wielkich emocji, na ogół pozytywnych. W moim przypadku było inaczej. Ku zaskoczeniu wszystkich, a przede wszystkim moich Rodziców, przyszedłem w nieco innej wersji, niżby się tego spodziewano. Lekarze stwierdzili u mnie zespół Downa i tym samym przewrócili do góry nogami życie Mamy i Taty. Nie bardzo się cieszyli. W zasadzie to nie cieszyli się wcale. Poza chwilami tlącej się nadziei, tulili się i płakali, płakali, płakali. Nie wyobrażali sobie, że kiedykolwiek będą jeszcze szczęśliwi, nie wierzyli, że jakoś się ułoży. Jednak czas naprawdę leczy rany i z niepełnosprawnością dziecka można się pogodzić, można ją zaakceptować, można z nią żyć…, ha!, można być szczęśliwym 🙂

Mam na imię Staszek. Mam 10 miesięcy. Mam zespół Downa. Jestem szczęśliwy! Szczęśliwi są moi Rodzice, mój Brat, moje Babcie i Ciocie, Dziadkowie i Wujkowie. Ból, strach i niepewność, które pojawiły się 10 miesięcy temu rozpłynęły się… prawie całkowicie. Jest pewien niepokój, który dotyczy mojej dalekiej przyszłości, strach przed nieznanym, ale… jest dobrze 🙂

Mam 10 miesięcy i tyle już potrafię:

• swobodnie przekręcam się z brzuszka na plecy i z plecków na brzuszek,
• bez problemu utrzymuję główkę w pionie,
• posadzony, potrafię utrzymać się w tej pozycji przez kilka, a przy dobrych wiatrach, przez kilkanaście sekund,
• potrafię pełzać do tyłu,
• bez problemu poruszam się na brzuszku po kole, wokół własnej osi,
• leżąc na brzuszku potrafię przyjąć pozycję do czworakowania,
• w pozycji czworacznej potrafię się bujać do przodu i do tyłu, a także na boki – przenosząc ciężar ciała z lewej rączki na prawą,
• łapię się za stopy, a gdy jestem bardzo głodny, to wkładam je sobie do buzi,
• zaczynam łapać chwytem szczypcowym (pensetowym),
• wydaję dużo różnych dźwięków (ku radości mego Taty najczęściej mówię „tatatatata”),
• bawię się językiem – wyginam go w różne strony, próbuję mówić wystawiając go na zewnątrz, robię młynek (tzn. pluję i rozchlapuję),
• zjadam obiadki z grudkami,
• wciskam guziki w zabawkach i (wierzcie lub nie) robię to świadomie,
• złoszczę się, kiedy nie mogę czegoś dosięgnąć, albo gdy ktoś mi odbierze zabawkę, którą akurat się bawię,
• szczypię, gryzę, drapię i ciągnę za włosy,
• potrafię wodzić wzrokiem za przedmiotem,
• odwracam się do źródła dźwięku,
• uwielbiam muzykę i tańczę, kiedy ją słyszę, moja ulubiona piosenka to „Monkey Man”,
• rozpoznaję swoich bliskich i cieszę się, kiedy są przy mnie.

Poza tym, od wczoraj mam jednego zęba! Ważę ok. 9200g i mam ok 69cm długości.

Dzięki temu, że pojawiłem się na świecie taki właśnie urodziwy, poznaliśmy mnóstwo fantastycznych ludzi. Mam wielu wspaniałych przyjaciół, czuję się potrzebny i kochany!