Nie wiem, czy dzieje się za dużo, czy za mało, fakt jest taki, że ostatnio mniej piszę. Na turnusie wypadłem z rytmu i ciężko mi wrócić na miejsce. Ostatnio pisałem we wtorek, a dziś już sobota.

Zacznę więc od środy…

W środę miałem rehabilitację w OWI. Ostatnio ciężko nam to idzie. Jestem za silny, za szybki, za ciężki i za bardzo chcę postawić na swoim. To wszystko sprawia, że nie ćwiczy się ze mną zbyt łatwo. Mama powoli zaczyna wychodzić z zajęć, żebym nie miał do kogo uciekać, ale nie zawsze to pomaga. Uparciuch jestem i tyle. Nie ma Mamy, to albo ją wołam (tzn. krzyczę ile się da), albo uciekam pod drzwi.

Dziś na zajęciach był ze mną Antoś 🙂 A po zajęciach pojechaliśmy w odwiedziny do naszych koleżanek. Antek do Blanki, a ja do Malwinki.

Znalazłem tutaj moją huśtawkę, na której bujałem się, kiedy byłem jeszcze małym dzidziusiem. Lubiłem ją wtedy i lubię ją teraz dlatego, kiedy nikt nie patrzał, wdrapałem się na nią 🙂 Mimo, że dość wysoko, mimo, że się bujała, dałem radę 😀

Wdrapałem się! Zwycięstwo!

W czwartek…

…byłem u logopedy w OWI. Ćwiczyłem gryzienie flipsa. Nie było to ani łatwe, ani przyjemne. Chciałem się go pozbyć z buzi jak najszybciej. Bardzo, ale to bardzo nie lubię gryźć. Niestety wypluć się nie dało, bo pani trzymała moją bródkę. Chcąc nie chcą musiałem go pogryźć i połknąć.Gryzienie to jeden z największych moich problemów. Moje koleżanki i koledzy zjadają już kanapeczki, albo dzielnie gryzą warzywa, owoce i mięsko. Ja wszystko, co większe niż groszek wypluwam, albo połykam w całości (wtedy się zdarza, że się zakrztuszę), albo w ogóle nie otwieram buzi, kiedy widzę się zbliżają. Odwracam głowę, zaciskam usta i zęby, i próbuję uciec jak najdalej.

Bawiliśmy się też w jazdę samochodem „brum brum”. Musiałem uważać, bo na drogę wychodziły różne zwierzątka (które wystawiał dla mnie Antoś): krówka „muuu”, owca „beee”, koza „meee” i konik „klo klo”. Wszystko po to, abym zaczął w końcu naśladować głosy zwierzą, czego jeszcze nie potrafię. Ta zabawa podobała mi się o wiele bardziej niż jedzenie flipsa.

W piątek…

…był ostatni dzień pilnowania Babci domku, podlewania kwiatków i karmienia zwierzątek. I był to pierwszy naprawdę ciepły i słoneczny dzień. Na tyle piękny, że… po raz pierwszy w życiu wykąpałem się w baseniku…

…i po raz kolejny bawiłem się w piaskownicy…

Mateuszek i ja w piaskownicy

Dziś jest już sobota…

…i po raz pierwszy od dziewięciu dni budzę się w swoim łóżeczku. Miło być w domku. Niestety nie nacieszę się nim zbyt długo, bo już pojutrze wyjeżdżam na mój turnus. Ale nie ma tego złego. Będę ciężko pracował i nauczę się wielu nowych rzeczy. I wiecie co? Będzie tam też mój Przyjaciel z Mikołajek – Antoś 🙂

Uwaga! Uwaga! Dziś w przedpokoju zrobiłem pierwsze w życiu dwa samodzielne kroczki! Hurrra! Do tej pory chodziłem bokiem przy meblach, potrafiłem iść do przodu, kiedy Rodzice trzymali mnie za obie rączki, a dziś… stałem, puściłem się i zrobiłem dwa kroczki, żeby podejść do Taty. I nikt mi w tym nie pomagał. Serio. Nie ma słów, które by mogły opisać moją radość! 😀 Dowodów nie mam. Zero zdjęć, zero nagrań – nikt nie był przygotowany, nikt się takich cudów nie spodziewał 😉 Za to mam świadków, którzy potwierdzą, że tak właśnie było. Zapytajcie Mamę, Tatę, albo Antka. Zresztą mam nadzieję, że wkrótce będę tak dużo maszerował na dwóch nogach, jak teraz czworakach i wtedy nikt nie będzie miał wątpliwości, że naprawdę potrafię.