Czasem, tak się dzieje, że nie dzieje się wiele, albo dzieje się to, co działo już się tydzień, dwa, trzy tygodnie temu… i wtedy sobie myślę, że może dziś nie napiszę, żeby Was nie zanudzać 😉 A potem następnego dnia i jeszcze następnego dzieje się tyle, że pisać nie mam czasu i tym oto sposobem dnia kolejnego mam strasznie dużo pracy.

Zacznę od środka, czyli od środy, czyli o dnia w którym niewiele się działo.

Po dwóch dniach spędzonych w Skarszewach, czas na… chciałbym powiedzieć wakacje. Ale nie… po dwóch dniach spędzonych w Skarszewach, czas na… chciałbym powiedzieć urlop. Ale nie… po dwóch dniach spędzonych w Skarszewach, czas na… dalszą pracę. Tym razem jadę do OWI. O 9:45 mam zajęcia z p. Honoratą. Jak zawsze, udaję czarną masę. Idealnie wpisuję się w stereotypowy obrazek osoby z zespołem Downa. Podkreślam STEREOTYPOWY. Siedzę więc, kopara mi opada, patrzę w sufit, albo w podłogę. Pani do mnie mówi, ja nic. Pani mnie pyta, ja nic. Udaję, że nie kumam. Nie reaguję nawet na najprostsze polecenia. Zgodnie ze stereotypem. I tak sobie udaję, że nie wiem o co chodzi przez jakieś 10 minut. Potem już nie wytrzymuję… śmieję się, pracuję (lub mówię „nie” i nie pracuję), kombinuję, wykonuję polecenia. Buzia zamknięta, patrzę na mówcę lub na coś co mnie akurat bardziej zainteresuje, zadaję mądre pytania („co to?”).

Potem idę …Przeczytaj cały wpis →

Napisałbym wcześniej, ale… nie miałem dostępu do komputera 😉 Zaraz powiem Wam dlaczego. Zacznę od początku, czyli od 8. listopada. Otóż tego właśnie dnia, w 2009 roku przyszedł na świat mój starszy Brat. Mnie wtedy jeszcze nie było, więc nie mogłem go radośnie powitać. Ale teraz jestem i cieszę się bardzo, że on też tu jest. Mój Antoś jest najlepszym Bratem na świecie i kocham go, jak nikogo innego. 100 lat, 100 lat mój wspaniały starszy Bracie!

Mój urodzinowy, czteroletni Brat Antoś odkopuje szkielet dinozaura 🙂

Ale urodziny Antosia, to nie jedyna ważna sprawa z 8. listopada. Zamiast pojechać do Skarszew (ja i Mama), zamiast pojechać do przedszkola (Antoś), zamiast pójść do pracy (Tata), jesteśmy w domu. Świętujemy urodziny mojego Brata i szykujemy się na wielką wyprawę. Razem z Antosiem jadę do Babci i Dziadka na prawie cztery dni (od piątku do poniedziałku), a Mama i Tata …Przeczytaj cały wpis →

Zleciał kolejny miesiąc. Wasz Przyjaciel Staszek (czyli ja) ma już 21 miesięcy (czyli mam). Jeszcze 3 i będą 2 latka. Ten dzisiejszy dzień tak mi jakoś pasuje do tego, żeby wspomnieć o tym, że mam niestandardową liczbę chromosomów. Tak się dziwnie złożyło, że mam ich więcej niż przeciętny człowiek (tzn. że przeciętny nie jestem, ha!). I mówię o tym dziś ze względu na liczby oczywiście. 21 miesięcy, 21. chromosom. Jeszcze 3 miesiące …Przeczytaj cały wpis →