Po dziewiętnastu dniach posuchy, zaczynam regularną rehabilitację w OWI. Tak mi się przynajmniej wydaje. Okazuje się jednak, że w Gdańsku owszem, będę miał zajęcia co tydzień, ale w Gdyni… następne zajęcia dopiero w październiku. Tutaj trzeba się samemu upomnieć o kolejną rehabilitację i zapisać z dwumiesięcznym wyprzedzeniem. Póki co cieszę się tym co mam, czyli zajęciami z panem Maćkiem.
Rehabilitacja w gdyńskim OWI
Heh, zobaczcie jak Forest, pies Babci Asi myje moje nóżki.
Myłem nóżki rano, ale widać Forest musiał poprawić.
Próbowałem już marchewki i mieszanki jabłkowo-marchewkowej ze słoiczka, potem miałem dłuuugą przerwę w poznawaniu stałych pokarmów, ze względu na naszą wakacyjną wyprawę. A dziś, skoro już jestem w domu, dostaję moje pierwsze, świeże jabłuszko. …Przeczytaj cały wpis
Wstajemy i coś nie możemy się wybrać na miasto. Dobrze nam u Basi i Radzia. W końcu po pysznym śniadaniu i serii zdjęć ruszamy.
Tata, ja, Mama, Antek, Wujek Radzio i Ciocia Basia
Leżakuję jeszcze chwilę na gigantycznej parówie… …Przeczytaj cały wpis
Pożegnaliśmy już Wrocław i pędzimy do Poznania. Jesteśmy na wakacjach, mamy mnóstwo czasu więc Tata błądzi ile wlezie. Trasa na 2,5 h zajmuje nam 4, ale co tam, śpię prawie cały czas, nie będę narzekał. Podróż znoszę naprawdę dobrze, jeśli ktoś z Was się waha, czy warto jechać samochodem z maluchem, powiem Wam, że warto. My niemowlaki śpimy bardzo dużo, zwłaszcza w aucie 🙂 Są wśród nas wyjątki, które zamiast spać krzyczą, lub zwracają, ale ja na szczęście, do nich nie należę.
Dojeżdżamy do celu. Zatrzymujemy się w Poznaniu u Cioci Basi i Wujka Radzia. Jest to ostatni przystanek przed powrotem do domu. Jest nam bardzo wesoło, a ja po raz pierwszy od 2 tygodni ćwiczę na piłce.
Hopsa, hopsa, ćwiczę na piłce
Wstaję wyspany i gotowy do poszukiwań. Ruszamy na miasto! Pogoda mieszana, raz gorąco, raz chłodno, ale na szczęście nie pada.
Może zauważyliście, że na większości zdjęć z naszej wyprawy pokazuję język. Nie robię tego specjalnie, …Przeczytaj cały wpis
Jestem we Wrocławiu. Śpimy w malutkim, jednopokojowym mieszkaniu Cioci Mysi – w 5 osób. Wstajemy skoro świt i jedziemy w moją pierwszą podróż tramwajem. Mam legitymację dla osoby niepełnosprawnej, więc Mama, jako mój opiekun, nie musi kasować biletu.
Pierwsza podróż tramwajem…
…i docieramy do zoo. …Przeczytaj cały wpis
Budzę się w Świdnicy po raz drugi, ostatni – przynajmniej na razie, bo zaproszenie mam na przyszłość i na pewno skorzystam. Przytulam się więc do gospodarzy…
Tata, Antoś, pani Krysia, ja, pan Juras i Mama
…żegnam z najsłodszym psiakiem pod słońcem… …Przeczytaj cały wpis
Po raz pierwszy w życiu budzę się w Świdnicy. Rodzice i Antek też. Zjadamy śniadanko i z przewodnikiem – panem Jurkiem ruszamy na miasto. Pani Krysia zostaje i szykuje pyszny obiad. Deszcz nas ciągle goni i gdziekolwiek byśmy nie byli ciągle pada, ale to nic i tak jest pięknie. …Przeczytaj cały wpis
Dziś jestem ostatni dzień w Nowej Rudzie. Wybieramy się na Górę św. Anny. Samochodem, więc trochę oszukujemy, ale na pieszko nie dalibyśmy rady, tzn. ja i Antek. Widoki znów przecudne. …Przeczytaj cały wpis