Dzisiaj otwieram kolejny, podobno bardzo ciężki temat z Dziecięcej Matematyki. Lekko nie będzie, ale będę się starał.

Zaczyna się zupełnie niematematycznie… bo zamiast figur, cyferek, kredy i tablicy jest szklarnia, a właściwie foliarnia (foliowy odpowiednik szklarni?), zwana potocznie foliowcem. Pobrudzony ziemią, pomoczony wodą wkraczam w nowy matematyczny dział i zapoznaję się z „ciężkim” i „lekkim”.

Chociaż dopiero oswajam się z tym tematem, to już powoli zaczynam wybierać odpowiednie przedmioty, gestami i mimiką określać ich ciężar (jak lekki, to robię minę kota ze Shreka, a jak ciężki to stękam i marszczę nos), a nawet nazywać.

Bez względu na to, czego się uczę, całe dzisiejsze zajęcia kręcą się wokół ogrodnictwa. Oczyszczam teren z kamieni, wsypuję ziemię do skrzynki, wsypuję nasionka, podlewam, a potem zbieram plony. W tym momencie kończy się temat „ciężki i lekki”, a zaczyna liczenie od jednego do trzech. Nie przepadam za tym, a nawet tego nie lubię i jak tylko p. Kasia zaczyna mnie do tego zachęcać, robię obrażoną minę. Ale mus, to mus. Chętnie zebrałem i niechętnie policzyłem plony i mogę brać się za robienie surówki. Niestety tutaj też muszę wszystko policzyć – trzy pomidory, trzy pęczki rzodkiewek, trzy cykorie. Trzy kawałki pomidora, trzy rzodkiewki, trzy liście cykorii.

No i talerzyki też są trzy – jeden dla mnie, jeden dla Mamy i jeden dla Kasi. Smacznego!