Archiwa autora: mama

Po pierwsze: dziękuję, po drugie: idę torem przeszkód

Wpis z dnia by
2

Ponieważ nie wszyscy mają facebooka i nie wszyscy mogli przeczytać, to tutaj też zacznę od podziękowań. Dziękuję! Dziękuję! Dziękuję! Kilka dni temu usłyszałem od moich małych Przyjaciół, że na nasze fundacyjne konta zaczęły spływać wpłaty z 1%. Nieśmiało zajrzałem w zakładkę „saldo konta” i znalazłem tam nie tylko wpłaty z 1%, ale i dwie darowizny, które wpłynęły kilka miesięcy temu. Ups. Nie sprawdzałem, nie wiedziałem. Dlatego dopiero teraz o tak BAAARDZO dziękuję p. Agnieszce i p. Pawłowi. To dla mnie ogromne zaskoczenie i ogromne wsparcie. Jesteście super!

Zgodnie z obietnicą „Jeden 1%, za 1 uśmiech”, to dla Was jest ten uśmiech:Podziękowanie za 1 procentDziękuję wszystkim, którzy przekazali mi swój 1%, a także tym, którzy moją prośbę ponieśli dalej. Dziękujemy za rozprowadzenie moich ulotek, za udostępnianie ich na facebooku, za przedstawienie mnie Waszym znajomym, przyjaciołom, rodzinie, uczniom i studentom. Chciałbym wymienić Was wszystkich, ale w sumie, to nie mam Waszych danych, więc wymienię same urzędy, z których otrzymałem już 1%:

  • Urząd Skarbowy w Świdnicy
  • Urząd Skarbowy w Żaganiu
  • Urząd Skarbowy w Ciechanowie
  • Urząd Skarbowy Warszawa-Bielany
  • Urząd Skarbowy Warszawa-Targówek
  • Drugi Urząd Skarbowy w Gdyni
  • Urząd Skarbowy w Żorach
  • Urząd Skarbowy w Nowym Tomyślu
  • Urząd Skarbowy w Legnicy
  • Urząd Skarbowy w Kościerzynie
  • Urząd Skarbowy w Pucku
  • Pierwszy Urząd Skarbowy w Bydgoszczy
  • Trzeci Urząd Skarbowy w Bydgoszczy
  • Urząd Skarbowy w Grudziądzu
  • Urząd Skarbowy w Świeciu
  • Drugi Urząd Skarbowy w Radomiu
  • Drugi Urząd Skarbowy w Gdańsku
  • Urząd Skarbowy w Nakle nad Notecią
  • Pierwszy Urząd Skarbowy w Toruniu
  • Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdańsku
  • Urząd Skarbowy w Tczewie
  • Urząd Skarbowy Poznań-Wilda
  • Urząd Skarbowy w Śremie
  • Urząd Skarbowy w Pruszczu Gdańskim
  • Urząd Skarbowy w Lubinie
  • Urząd Skarbowy w Oławie
  • Urząd Skarbowy Wrocław-Fabryczna
  • Urząd Skarbowy w Tomaszowie Mazowieckim
  • Pierwszy Urząd Skarbowy w Gliwicach
  • Drugi Urząd Skarbowy w Gliwicach
  • Urząd Skarbowy w Szamotułach
  • Urząd Skarbowy w Tychach
  • Urząd Skarbowy Poznań-Grunwald
  • Urząd Skarbowy Poznań-Nowe Miasto
  • Urząd Skarbowy Kraków-Podgórze
  • Urząd Skarbowy w Ostrołęce
  • Urząd Skarbowy w Zabrzu
  • Urząd Skarbowy w Bartoszycach
  • Urząd Skarbowy w Piszu
  • Urząd Skarbowy w Szczecinku
  • Drugi Urząd Skarbowy w Zielonej Górze
  • Drugi Urząd Skarbowy Kraków
  • Urząd Skarbowy w Łukowie
  • Urząd Skarbowy w Gorzowie Wielkopolskim
  • Urząd Skarbowy w Sopocie
  • Urząd Skarbowy w Elblągu
  • Urząd Skarbowy w Pruszkowie
  • Urząd Skarbowy Warszawa-Mokotów
  • Urząd Skarbowy w Starogardzie Gdańskim
  • Urząd Skarbowy w Oświęcimiu
  • Urząd Skarbowy w Łasku
  • Urząd Skarbowy Warszawa-Ursynów
  • Trzeci Urząd Skarbowy w Gdańsku
  • Pierwszy Urząd Skarbowy w Gdyni
  • Urząd Skarbowy w Kartuzach
  • Urząd Skarbowy w Kętrzynie
  • Urząd Skarbowy w Olsztynie
  • Urząd Skarbowy Poznań-Jeżyce
  • Urząd Skarbowy w Sulęcinie
  • Urząd Skarbowy w Łowiczu
  • Drugi Urząd Skarbowy w Katowicach

Dziękuję Wam wszystkim z całego serca! Wasza pomoc jest nieoceniona, a Wy jesteście najlepsi na świecie! Dzięki Waszym wpłatom w przyszłym roku pojadę (razem z moimi Przyjaciółmi) na turnus logopedyczny, a Rodzice opłacą część kosztów poniesionych na dojazdy do Skarszew (300km tygodniowo) i na niektóre suplementy, czy leki. Bez Was nie dałbym rady! Jestem ogromnie wzruszony (i Rodzice też) i jeszcze raz wszystkim Wam dziękuję (Rodzice też).

Liczę również na Wasze wsparcie w przyszłym roku. Jakby co, to pamiętajcie:
Numer KRS: 0000037904
Wnioskowana kwota: Kwota 1% obliczonego podatku (zaokrąglona)
Cel szczegółowy 1%: 19237 Stanisław Bachnik

A teraz trochę o dzisiejszym dniu. Miałem taki plan, aby razem ze Skarszewami śmignąć na wycieczkę do Aqua Parku. Jeszcze nigdy w życiu nie byłem na basenie, a strasznie lubię się kąpać, więc czuję że bardzo by mi się to spodobało, ale niestety. Mam w tym czasie rehabilitację i logopedę. Szkoda żeby przepadło.Dojeżdżam i spotykam Szymka i Ciocię Anetkę. Też przyjechali poćwiczyć. Tymczasem idę z Mamą na dużą salę.

Dzisiaj mam tor przeszkód:

Spotkanie w Klubie Malucha Nadzwyczajnego

Wpis z dnia by
2

Joł. Zaczął się nowy tydzień, a ja znów nie nadążam. Wszystko przez tą konferencję – I Pomorską Konferencję na Rzecz Osób z Zespołem Downa. Wybieram się na nią razem z Rodzicami i z moimi Przyjaciółmi, ale zanim się wybiorę muszę pomóc Mamie w ogarnięciu wolontariuszy. Jutro wybieram się na spotkanie z nimi.

A tymczasem weekend spędziłem z Przyjaciółmi (Wujcio Michałek miał urodziny, 100 lat 100 lat) i z Rodzinką – razem z Antosiem i Rodzicami odwiedziłem Babcię Asię i Dziadka Michała 🙂

W poniedziałek…

…byłem w Skarszewach. Całą drogę strasznie lało i były takie momenty, że zupełnie nic nie było widać. Tylko deszcz.Droga do Skarszew...Muzyka, zajęcia z p. Kasią, zajęcia w Sali Doświadczania Świata, rehabilitacja… dzień jak co tydzień, więc nie będę Was zanudzał 😉

Muszę jednak coś dodać do drugiego zdjęcia. Chętnie udaję, że mnie nie ma, bo mam już dość pokazywania „takich samych obrazków”. Wszystko wiem i pani Kasia wie, że ja wiem, ale pokazywać nie chcę, a muszę żeby przejść do następnego etapu naszych działań, czyli do kształtów. A ja co? Pokażę dwie pary, a potem zaczynam swój ucieczkowy maraton. Grzebię w szafkach i w szufladach, zmieniam temat, wyciągam zabawki, kombinuję jak mogę. Jak nie pomaga i p. Kasia nadal ode mnie wymaga (Mama mówi, że to bardzo dobrze, ale chyba wcale się nie zna), wchodzę w kącik między ścianą, a drzwiami i udaję, że mnie nie ma. Może p. Kasia mnie nie znajdzie i zacznie „męczyć” Mamę tymi obrazkami, a ja będę miał święty spokój? Sasasa…

A dzisiaj jest już wtorek…

Znowu przełożyliśmy zajęcia na kosmicznie wczesną porę i zaczynamy o 8:00, a to oznacza, że o 7:00 wychodzimy z domu. Wcześnie, a do tego mglisto. Od momentu wyjazdu z domu, do samego ośrodka w Skarszewach płyniemy w chmurach. Dzisiaj też nic nie widać.Droga do Skarszew...Zajęcia mam dziś inne niż zazwyczaj, bo korzystam z cudzego planu. Zaczynam od zajęć z p. Patrycją i pięknie dmucham na wiatraczek! Mam 3 miesiące i 11 dni, aby opanować tę sztukę do perfekcji. Chwila przerwy i idę na rehabilitację. Wspaniałym jestem aktorem i płaczę na zawołanie. Nie chcę ćwiczyć, jestem zbuntowany, może płacz mnie uratuje. Niestety Mama wychodzi i nie ma już dla mnie ratunku, muszę ćwiczyć 😉 A jednak nie. Jestem taki głośny, że Mama jednak musi przyjść. Jak Staszek mówi, że nie chce ćwiczyć, to znaczy że tak właśnie jest. Idziemy na muzykę. Hurrra!MuzykoterapiaCałe to przenoszenie zajęć nie było oczywiście bez powodu. Po Skarszewach (przy pięknej słonecznej pogodzie) ruszam na Kowale, na zajęcia Klubu Malucha Nadzwyczajnego (uwielbiam tę nazwę). Dzisiaj poznajemy kolejny z pięciu zmysłów. Dotyk.

Zajęcia w Klubie Malucha Nadzwyczajnego są wspaniałe. Dwa tygodnie temu poznawaliśmy słuch, za tydzień będzie smak, a dzisiaj jest dotyk. Dotykamy kasztany, żołędzie, orzechy, fasolę, kaszę, szyszki, szczaw, watę, sreberko, piankę do golenia, korki od wina, bibułę i kamienie. Najbardziej spodobała mi się pianka, drugie miejsce zajmują korki. Fajne zabawy, fajne panie, które je przygotowały – Kamila i Magda, no i fajni moi Przyjaciele, którzy przyszli tu razem ze mną – Lenka, Szymek, Adaś, Mateuszek i Jasiek.

100 lat Tata!

Wpis z dnia by
4

Po krótkiej przerwie, czas na powrót do ciężkiej pracy. Rano odwożę do przedszkola mojego Antosia. Wolałbym go zabrać ze sobą, ale nie mogę. Za to mogę zabrać Szymka i Ciocię Anetkę. Dzisiaj mamy na 10:15, więc zanim pojedziemy dalej, możemy się troszkę pobawić. Zaraz potem ruszamy w w trasę. Pogoda deszczowa, więc lepiej wyjechać wcześniej.Droga do Skarszew...Zaczynam zajęciami z p. Patrycją.

Cały czas pracujemy nad naśladowaniem dźwięków. Pani pokazuje mi różne przedmioty i wydaje strasznie śmieszne dźwięki. Ja powinienem …Przeczytaj cały wpis →

Trzydniowe wakacje i wizyta u neurologa

Wpis z dnia by
Odpowiedz

Od wtorku mam wakacje i nic nie robię. Żadnych ćwiczeń, rehabilitacji, przerabiania obrazków. Odpoczywam i jest wspaniale. We wtorek w ramach relaksu jadę z Mamą do Cioci Moni i Adasia. Jest też Lenka, Amelka, Maja i Mateuszek. Mamy plotkują przy kawie, a my się bawimy.

Tak to jest z tymi ząbkami, że idę z Amelką łeb w łeb, ząb w ząb i jak Amelce właśnie przebił się jedenasty, to i mi wyszedł …Przeczytaj cały wpis →

O tym, że się buntuję i w nagrodę mam urlop

Wpis z dnia by
2

Pobudka wcześnie rano i wyruszam w trasę. Antka przedszkole – Szymcio – Skarszewy.Droga do Skarszew...Zaczynam od muzyki. Jak zawsze trochę szaleję i trochę uciekam. Najpierw siedzę ze wszystkimi dzieciakami – Maksiem, Szymciem, Adasiem, Mateuszkiem i Jaśkiem. Podskakuję na pupie, tańczę i dobieram się do gitary. A potem uciekam. Pozycja czworaczna i w drogę. Pod stołami, między krzesłami, w najbardziej odległy, najciaśniejszy i …Przeczytaj cały wpis →

Rocznicowe spotkanie zespołowych Maluszków

Wpis z dnia by
5

Wczoraj była rodzinno – urodzinowa impreza Mamy (która miała urodziny 9. października) i Taty (który będzie miał urodziny 18. października). I z związku z tymi urodzinami, i prezentem jaki dostali Rodzice szykuje mi się (i Antkowi też) kilkudniowy, listopadowy wypad „bezrodzicowy” do Otomina. Będę okropnie tęsknił. Jeszcze nigdy nie byłem więcej niż 1 noc bez Mamy i Taty, a tu szykują mi się jakieś 3 długie noce. Ale dam radę. W końcu Antek będzie ze mną, a poza tym jestem zuch! Drepczący zuch!

30. września minął rok od naszego pierwszego grupowego, zespołowego spotkania. Z tej okazji mieliśmy dziś wielkie, wspaniałe spotkanie u Szymka. Rok temu było nas dużo mniej: Maja, Lenka i Pola, Mateuszek, Adaś i ja. Amelka i jej koleżanka – druga Amelka wtedy nie dotarły, bo nasza Amelka była chora.

Lenka, ja, Maja, Pola, Adaś i Mateuszek

Lenka, ja, Maja, Pola, Adaś i Mateuszek

Teraz trudno nas policzyć. Nasza paczka najmniejszych z najmniejszych ciągle się powiększa, bo wciąż przychodzą na świat nowi Przyjaciele, których z radością przyjmujemy do naszego Zespołu. Na dzisiejszym spotkaniu była: Amelka, Maja i Martynka, Lenka i Pola, Mati, Adaś, Szymek, ja i mój Antoś (który przyjechał dopiero na sam koniec, bo był z Tatą na basenie). Nie tylko zmienia się skład naszego zespołu, ale i my sami bardzo się zmieniamy. Na pierwszym spotkaniu tylko Mateuszek i Adaś potrafili czworakować, reszta leżała jak placki. Teraz Adaś, Mateuszek, Pola i Majka chodzą już samodzielnie, jak najprawdziwsze zuchy. Ja powoli stawiam pierwsze kroczki, Amelka biega przy pchaczu, Szymcio zaczyna chodzić przy meblach, Mati zasuwa jak niedźwiedź z pupą wysoko w górze, Lena pięknie czworakuje i wstaje na nóżki, Aguta też zaczęła czworakować i wstawać. Wszyscy bardzo się staramy, wszyscy idziemy naprzód.Staszek-Fistaszek i Przyjaciele I nasi Rodzice też się zmienili. Mniej mają smutków, więcej wiary w to, że damy radę. W grupie siła. A nasza grupa jest duża, więc siły mamy więcej niż Pudzian 😀 Na spotkaniu zabrakło Aguty (która balowała gdzieś indziej), Darii (która jest chora), Mateuszka (który przespał całą imprezę), Maksia, Alicji …Przeczytaj cały wpis →

Kroczkowy rekord. Osiem! I mam dowód!

Wpis z dnia by
Odpowiedz

Rety… jak ja już bym chciał opowiedzieć Wam o dzisiaj! Ale jeszcze nie mogę, bo najpierw kilka słów o tym, co było wczoraj.

Wczoraj…

…nie miałem żadnych zajęć, ale to nie oznacza, że nie miałem nic do roboty. O 11:00 pojechałem na GUM. Na szczęście nie po to żeby się badać, czy leczyć, a po to żeby spotkać się ze studentkami, które będą wolontariuszami podczas I Pomorskiej Konferencji na rzecz osób z zespołem Downa. Wolontariusze będą zajmować się dziećmi, więc muszę dać im kilka wskazówek odnośnie tego, co mają z nami robić, żeby było fajnie, ciekawie i wesoło. Powiem Wam, że dotarcie do szpitala, to nie lada wyzwanie, zwłaszcza jak podróżuje się wózkiem. Chcieliśmy zaparkować na terenie GUMu, ale miejsc dla niepełnosprawnych jest bardzo mało, a pozostałe są płatne. Zaparkowaliśmy więc dalej, za to legalnie i bezpłatnie. Niestety nie wszyscy myślą o tym jak parkować i stają gdzie popadnie nie myśląc w ogóle o pieszych. Nieważne, że stoją na środku chodnika, ważne, że za darmo.

Parkowanie pod GUMem

Parkowanie pod GUMem

Na spotkaniu było ekstra. Jak zawsze czarowałem wszystkie laski uśmiechem, a przy okazji grzebałem w cudzych szafkach! Uwielbiam otwierać szafki, szuflady i piekarniki 🙂

Po spotkaniu pojechałem, na kolejne spotkanie. Tym razem do Mateuszka, u którego nie byłem chyba ze 100 lat, albo coś około tego. Coraz częściej jest tak, że bawimy się razem, a nie każdy osobno. Nie ma może szału, ale… dzielimy się zabawkami, podajemy je sobie i obserwujemy się nawzajem.

Tyle z czwartku. No może prawie tyle. Jeszcze dwie sprawy. Przy okazji wizyty w GUMie wpadłem do dr Mazurkiewicz i umówiłem się na przyszły czwartek na 10:00 na kolejną wizytę neurologiczną. Ataków nie mam już od dawna (nie licząc małych, pojedynczych incydentów w czasie wakacji), więc nie będę miał badania EEG. Całe szczęście, bo to okropnie nieprzyjemne. Trzymajcie za mnie kciuki. Mam nadzieję, że wypadnę wspaniale 🙂
Druga sprawa to taka, że mój katar i kaszel ciągnie się już z 3 tygodnie, więc próbuję zapisać się na dziś do lekarza. Nie ma wolnych miejsc, więc umawiam się na piątek. Tymczasem w nocy budzę się z płaczem, bo mam tak okropny kaszel, że nie mogę oddychać. Rodzice robią mi inhalację z Atroventu i soli fizjologicznej. Pomaga. Zasypiam prawie spokojnie.

Jest i piątek 🙂

Rano jadę po Szymcia i Ciocię Anetkę i razem jedziemy do Skarszew. A tu czeka na nas jesień!Droga do Skarszew Dzisiaj mam spotkanie z p. Patrycją – logopedagogiem (to taki skrót myślowy od logopedą i pedagogiem). Ćwiczymy głoski, sylaby i słowa przy pomocy różnych przedmiotów. Np. Pani Patrycja trzyma 3 kółeczka, zostawia po jednym na kocu i za każdym razem powtarza „ma”, czyli w sumie „ma, ma, ma”. Potem je zbiera mówiąc „mam, mam, mam”, a potem wręcza mi je mówiąc „masz”. Powtarza tak kilka razy, aż w końcu przestaje mówić i czeka aż powiem ja.

Następna jest rehabilitacja. Dopóki zrywam piłeczki z lustra jest ok. Ale kiedy pani Gosia bierze mnie na piłkę, zaczynam okropnie płakać, wyrywać się i uciekać. Kiedyś piłka była moim ulubionym narzędziem na ćwiczeniach, pomagała na wszelkie smutki i ocierała łzy, teraz jest na odwrót. Mama postanawia wyjść, żebym nie próbował do niej uciekać. Jest ociupinę lepiej.

Krótka przerwa na drugie śniadanie, zmianę pieluszki i otarcie łez, i mogę iść na ostatnie zajęcia – do psychologa p. Kasi.

Jestem już po zajęciach i mogę wracać do Gdańska. Odwożę mojego Przyjaciela i śmigam do pani doktor. Przy okazji załatwiam milion spraw:

  • biorę skierowanie na badania krwi (tylko na niektóre, resztę muszę zrobić z własnych funduszy), żeby móc wysłać je na Wrocławski Uniwersytet Medyczny. Jednak jeszcze nie teraz, najpierw muszę trochę wyzdrowieć, a właśćiwie całkowicie wyzdrowieć i jeszcze kilka dni przeznaczyć na wzmocnienie. Więcej szczegółów odnośnie tego projektu u Pieniaka i plakacie na Kobasa Laksy:
    Biomarkery/ Kobas Laksa
  • biorę receptę na Euthyrox 25, bo już mi się skończył, a codziennie przed śniadankiem powinienem wciągać 1/4 tabletki,
  • jestem osłuchany z każdej strony, chociaż już na sam dźwięk mojego kaszelku pani doktor mówi, że mam problem z oskrzelami i rzeczywiście… czekają mnie inhalacje, antybiotyk, syrop wykrztuśny. Eh! Ale nie jest tragicznie. Mam jeszcze szansę! Jak się podkuruję, wezmę zaraz antybiotyk, posiedzę dziś i jutro w domku, to mam szansę na wyjście w niedzielę. Wszystko zależy od tego, czy mój stan się poprawi – tj. będę czuł się dobrze i nie będę zarażał. Jak się nie uda, to lipa, jak się uda, to super 🙂 Trzymajcie za mnie kciuki!
  • ponieważ mam brać antybiotyk, wskakuję na wagę – z pieluchą i ubraniem ważę 10,5 kg.

Jakby tego było mało wychodzą mi jeszcze dolne dwójki! A przynajmniej jedna. Po prawej stronie zrobiła się już mała dziurka przez, którą lada dzień wyskoczy nowy ząbek. Ząbkowanie nie jest fajne, bo okropnie boli. Żeby sobie pomóc gryzę gryzaki, albo palce… przez co skóra na moich paluszkach jest wysuszona jak sucharek i zaczerwieniona. Są jednak plusy takiego ząbkowania. Można gryźć 🙂

Pani doktor mówiła, że dobrze by mi zrobiło trochę wolnego od ćwiczeń, bo teraz ciężej mi się oddycha, więc szybciej się męczę. A ja tymczasem zaczynam chodzić! Pomalutku, powolutku i jest. Osiem kroczków. A potem jeszcze z 25-30 prób wstawania i tuptania. I wcale nie czuję się zmęczony. A może po prostu jestem zbyt szczęśliwy, żeby to zmęczenie czuć. Ależ mam radochę! Chodzenie jest fajne. Juuupi!

Niestety mój najdłuższy spacer nie został uwieczniony, ale to nic. Najważniejsze, że było. Kiedy zobaczyłem jaka Mama ze mnie jest dumna i jak bardzo się cieszy, sam zacząłem się chichrać i próbować, próbować, próbować. Pod koniec to już wstawałem tylko po to, żeby zaraz upaść, bo powoli traciłem siły, ale i tak próbowałem. Radość ponad zmęczenie! Oł jeeeee!

Kto ma dziś urodziny, no kto? Sto lat Mama!

Wpis z dnia by
12

Tak, tak, dzisiaj są urodziny mojej Mamusi, ale zanim opowiem o dzisiaj wrócę na chwilkę do wczoraj.

Wczoraj był wtorek…

…i jak to we wtorek, byłem w Skarszewach. Ale! Ale nie od 9:30, a od 8:00, czyli o 7:00 wyjechałem już z domu. Strasznie wcześnie. Nie lubimy wstawać z kurami, ale raz można się poświęcić i popatrzeć jak słońce wstaje nad obwodnicą. Jednak, to nie dla słońca wstaliśmy tak wcześnie, a po to żebym po ćwiczeniach mógł zdążyć na spotkanie „Klubu Malucha Nadzwyczajnego”.Droga do SkarszewZaczynam od spotkania z psychologiem, potem śmigam do logopedy – p. Emilki i do logopedy p. Magdy, a na koniec na muzykę.

Zaraz po zajęciach pędzę na Kowale, na moje pierwsze …Przeczytaj cały wpis →

Od piątku do poniedziałku… i w końcu nagrane moje kroczki :)

Wpis z dnia by
8

Zanim opowiem Wam o dzisiejszych zdarzeniach, wrócę do tego co było wcześniej.

W piątek…

…jak zawsze byłem z Mamą w Skarszewach. Opowiem Wam tylko krótko, że u psychologa bawiłem się klejącymi kulkami styropianowymi i uparcie chciałem karmić nimi lalę. Pani podawała mi butelkę, ale uznałem, że kulki smaczniejsze i nie chciałem odpuścić. A sam to wymyśliłem, jak tylko ujrzałem lalę na horyzoncie.

Potem zamiast wrócić do domku, odebrałem Antosia z przedszkola i pojechaliśmy na noc do Babci Asi (a Rodzice mieli wolne i śmignęli na koncert Lao Che). Byliśmy super grzeczni i Babcia nie może się doczekać, kiedy znów nas weźmie. Rodzice też. Z tej radości, że tu jestem, robię pięć malutkich, ale za to zupełnie samodzielnych kroczków.

W sobotę…

…przyjechali po nas Rodzice, ale Antek postanowił zostać do niedzieli. Ja wracam, ale jeszcze nie do domu. Najpierw jedziemy na spotkanie „Mama nigdy nie jest sama”. Miało być tu dużo moich Przyjaciół, ale pochorowali się i nie dotarli. Jest tylko Ciocia Beatka z Polą (siostrą Lenki) i Ciocia Dorotka z Wujkiem Maćkiem i małym Jaśkiem.

Nie wyspałem się za bardzo, dokuczają mi zęby, a do tego jest piękna pogoda, a oruński park jest blisko – to wszystko składa się na potencjalny spacer. Zabieram Jaśka i jedziemy naszymi wózkami! No i na spacerku jest wspaniale! Dawno tak długo nie łazikowałem. Najczęściej to pędzę tylko dom – auto – przedszkole Antka – auto – zajęcia – auto – zakupy – przedszkole Antka – auto – dom. I jak wrócimy po całym dniu, to nikt już nie ma siły na spacerki, a one przecież takie miłe!

W niedzielę…

…dajemy Tacie pospać. Niech ma! Mama zabiera mnie do drugiego pokoju i udaje że się mną zajmuje, a tymczasem zwinęła się w kłębek i śpi sobie na podłodze. A ja? A ja się bawię. Sam! Wyciągam z wiaderka ćwiartkę pluszowej pizzy i idę do mojego wielkiego misia, którego dostałem kiedyś od Dziadka Michała. Podsuwam mu pod pyszczek i mówię „niam niam niam”. Mama od razu się rozbudza i jest ze mnie kosmicznie dumna, a przecież ja się tylko bawię 🙂 Ale podobno taka zabawa, to nie „tylko”, a „aż”, bo jak napisała do mnie na facebooku Pracownia Diagnozy i Terapii Dziecka Lobus: „(…)Zabawa tematyczna inicjowana spontanicznie i w tym wieku to <<duża rzecz>>”. Skoro tak, to super! Sam też chętnie chwytam autko, popycham i mówię coś podobnego do „brum brum”, ale tym już się chwaliłem na dwudziesty miesiąc. Po południu jedziemy do Gdyni na imieniny Babci Tesi. Tata zabiera Antka i jadę samochodem na basen, a my zostajemy żeby potem wrócić autobusami i piechotką (pięć kilometrów, więc kolejny długi spacer) do domu.

A teraz już o tym, co dziś

Wstaję wcześnie rano, ale nie tak wcześnie jak Mama. Siusiu na nocnik, ubieranie, śniadanko i w drogę. Jedziemy z moim Antosiem do przedszkola, a potem po Szymka i Ciocię Anetkę i do Skarszew.Droga do SkarszewZaczynamy od zajęć grupowych. Oprócz mnie i Szymcia jest Jasiek, Maksio, Mateuszek (ten starszy) i Adaś (którego strasznie dawno nie widziałem).

Po muzyce pędzę co sił na zajęcia z p. Kasią… a tu zamiast p. Kasi jest szefowa Zespołu Terapeutycznego – p. Agnieszka. A to heca!Nawlekanie na patyczkiRobimy po trochu różnych rzeczy. Pani Agnieszka chce chyba sprawdzić, czy nie zmyślam, kiedy tak opisuję swoje osiągnięcia. Nie zmyślam! Serio 🙂

Wymęczony przez p. Agnieszkę wędruję na relaks do p. Sylwii, do Sali Doświadczania Świata, a tu kolejna niespodzianka – Szymcio będzie dziś tu razem ze mną.Sala Doświadczania ŚwiataJeszcze tylko rehabilitacja i mogę wracać do domu. A dziś po raz pierwszy od trzech tygodni mam zajęcia z p. Gosią Holką 🙂

Oto mały skrót wiadomości:

A już jutro… będę miał pozmieniany prawie cały plan w Skarszewach. Muszę wstać okropnie wcześnie. Zamiast zaczynać zajęciami muzycznymi, będę nimi kończył:

  • 8:00 – 8:30 psycholog (p. Kasia)
  • 8:30 – 9:00 logopeda (p. Emilka)
  • 9:00 – 9:30 logopeda (p. Magda)
  • 9:30 – 10:15 muzykoterapia (p. Mateusz)

Wszystko po to, żebym mógł pojechać na spotkanie w ramach Klubu Malucha Nadzwyczajnego, które zaczyna się o 11:15 i trwa aż dwie godziny. Mam nadzieję, że będzie tam fajnie i że spotkam tam moich Przyjaciół 🙂

Mam 20 miesięcy!

Wpis z dnia by
Odpowiedz

Idę!

Co potrafię ruchowo?

  • wstawać i stać bez trzymanki nawet kilkadziesiąt sekund, w tym czasie często trzymam coś w rękach lub sięgam po coś,
  • zrobić 3 maciupeńkie kroczki bez trzymanki (dziś pierwszy raz zrobiłem 3),
  • chodzić do przodu za ręce, przy pchaczu, przy poręczach,
  • wdrapywać się …Przeczytaj cały wpis →