Tak to już jest, że w każdy poniedziałek jadę do Skarszew na cały długi dzień. I tak to już jest, że te Skarszewy są strasznie daleko, więc trzeba jechać i jechać, a potem wracać, i wracać. I tak to już jest, że mimo że na długo i mimo, że daleko, to bardzo lubię tam być. To takie moje miejsce na Ziemi, do którego wracam z bananem na buzi. Czasem oczywiście mam lenia, albo bunt na wszystko, ale wystarczy, że Mama powie „jedziemy na muzykę, będzie la la la”, to jestem zwarty i gotowy – czapka na głowie, buty w garści, możemy jechać. Dzisiaj docieram nieco spóźniony (to nie moja wina), ale muzyka trwa na całe szczęście aż 45 minut, więc nawet jak trochę się spóźnię (czego bardzo nie lubię), zostaje mi nadal całkiem sporo czasu na granie, śpiewanie i tańczenie (co lubię bardzo mocno).Dzisiaj …Przeczytaj cały wpis →

Znowu mam zaległości, ale to nie moja wina, tylko Mamy. Mama wyjechała na kolejne szkolenie z Dorotkowa, a bez Mamy… wiadomo, jak bez ręki.

W środę…

…mkniemy do Skarszew. Tym razem zamiast trzech Sal Doświadczania Świata mam jedne zajęcia z p. Sylwią……jedną długą przerwę i jedne zajęcia z p. Kasią, na których utrwalam znajomość koloru niebieskiego. Idę jak burza! Serio, wszystko …Przeczytaj cały wpis →

To teraz o niedzieli

Pogoda, mimo że jest coraz zimniej, jest całkiem ładna. Niebo niebieskie, słońce świeci, wiatru brak. Dlatego jeszcze przed drzemką jadę w odwiedziny do Babci Asi. A jak się jest u Babci Asi, to większość czasu spędza się na działce albo w lesie. Dzisiaj jest trochę za zimo żeby siedzieć w piaskownicy, ale jest idealnie żeby poszaleć z Babci psem – Forestem. Ja rzucam (nie dalej niż na metr), Forest łapie, Forest przynosi, ja podnoszę, ja rzucam, Forest łapie, Forest przynosi, ja podnoszę, ja rzucam, Forest łapie, Forest przynosi, ja podnoszę, ja rzucam, Forest łapie, Forest przynosi, ja podnoszę, ja rzucam, Forest łapie, Forest przynosi, ja podnoszę, ja rzucam, Forest łapie…

Do lasu też idziemy. Chcieliśmy na grzyby, ale …Przeczytaj cały wpis →

Znów mam zaległości, ale musicie mi wybaczyć. Pięć dni bez Taty robi swoje – ze wszystkim nadążam, tylko nie z pisaniem, pisanie ciągle odkładam. A i nastroju ostatnio nie miałem żeby opowiadać o tym co u mnie. Teraz jest już lepiej, więc nadrabiam.

Z wtorku na środę…

…Antoś spał u Babci, więc rano mamy z Mamą trochę więcej czasu. Nie musimy jechać do przedszkola, tylko cyk na obwodnicę i do Skarszew. Niestety na obwodnicy są teraz roboty drogowe, więc musimy zjechać z niej szybciej, żeby nie tkwić w korku. Ale ponieważ dużo osób nie chce tkwić w korku na obwodnicy, to dużo zjeżdża tam, gdzie my i wtedy razem tkwimy sobie w korku, tyle że gdzieś indziej. Docieramy z lekkim poślizgiem i zaraz po 8:30 lądujemy na zajęciach u p. Sylwii. Ostatnio cały czas ćwiczymy rączkę – malujemy, rysujemy, lepimy, nawlekamy, kolorujemy itp. I kiedy tak koloruję, to nie zawsze udaje mi się zmieścić w konturze, bo niby blokada jest, a jednak nic nie trzyma. P. Sylwia przygotowała więc dla mnie specjalne koło, które ma wypukły kontur. Będzie mi on pomagał w trzymaniu się wewnątrz mojej kolorowanki.Dzisiaj tak …Przeczytaj cały wpis →

W piątek…

…jesteśmy jeszcze wszyscy w komplecie. No prawie wszyscy. Antoś jest w przedszkolu, a ja w domu – razem z Mamą i z Tatą. O 10:30 mam wizytę u okulisty. Dawno nie byłem, więc trzeba sprawdzić co i jak. Nie jest łatwo ocenić wzrok takiemu maluchowi jak ja, ale z tego co pani doktor obserwuje wynika, że wady żadnej nie mam i okulary nie są mi potrzebne. Do domu mam zadane, aby raz na jakiś czas zasłaniać oczko – raz lewe, raz prawe, aby sprawdzić, czy na każde z nich widzę jednakowo dobrze, tzn. czy buntuję się jednakowo przy każdym z zasłoniętych oczek. Następna wizyta, połączona z zakraplaniem oczka, będzie dopiero we wrześniu 2015. roku.Po badaniach …Przeczytaj cały wpis →

Wcześnie rano odstawiam Antosia do przedszkola i pędzę do Skarszew. Docieram na czas i idę na muzykę, ale muzyki nie ma. Co za pech!

Zamiast śpiewu, gitary i tańca, idę do przedszkola. Zostaję 45 minut i ruszam na zajęcia z p. Patrycją. Dzisiaj mamy trening jedzenia. Mama przyniosła ugotowaną marchewkę i kawałek indyka (też ugotowanego). Pani Patrycja robi mi masaż, a Mama się zmywa żebym nie szukał w niej ratunku. Mimo wielu prób… nie próbuję! Kawałki indyka, które udało się p. Patrycji przemycić do mojej buzi, natychmiast wypluwam. Wystawiam język na zewnątrz i ręką zgarniam wszystko na podłogę. I tyle by było z mojego trenowania. Pani Patrycja daje Mamie zadania domowe, aby gotowała mi obiadki podobne do tych w słoikach i mieszała je pół na pół z oryginałem. To zadanie nr 1. A zadanie nr 2 jest takie żebym …Przeczytaj cały wpis →