Finał Biegowego Grand Prix Dzielnic Gdańska 2019

Jest! Udało mi się! Zdobyłem wszystkie medale w tegorocznym cyklu Biegowego Grand Prix Dzielnic Gdańska. Jestem zwycięzcą!Ale od początku… Choć jest niedziela, choć mam już pakiet startowy w garści, choć mój bieg zaczyna się ok 12:00, to wstaję bardzo …Przeczytaj cały wpis

Jestem siłaczem!

Wstaję rano, wyspany i szczęśliwy. Za oknem wita mnie najpiękniejszy widok na świecie. Nie widać domów, nie widać sklepów, nie widać ulic. Widać tylko niebo, drzewa i góry. Dzień dobry Bieszczady!Zamykamy pokój, schodzimy na dół i witamy się z gospodarzami, którzy zdążyli zasnąć zanim my zdążyliśmy wczoraj dojechać. Zjadamy śniadanie i szykujemy się do drogi. To będzie dobry dzień.Po tylu godzinach spędzonych w aucie, dzisiaj nie chcemy do niego wsiadać. Z przełęczy Przysłup Caryński (795 m.n.p.m.), na której znajduje się nasze schronisko, możemy udać się w …Przeczytaj cały wpis

Śmietan, soczewica i Gdańskie Biegi Leśne po raz trzeci

Ufff, myślałem, że jak mój dwutygodniowy turnus dobiegnie końca, będę miał mnóstwo czasu i wrócę do regularnych wpisów, a tu guzik. Niby nie mam wiele do roboty, a jednak codziennie coś się dzieje. A to wpadnę do jednej Babci, a to do drugiej, a to odwiedzę kumpla Matiego, a to Alusia, a to wskoczę na rower z pedałami żeby poćwiczyć jeżdżenie, a to pojadę na nabożeństwo i grilla do mojego kościoła. Ciągle coś. Tym oto sposobem dojechałem niemal do końca kolejnego tygodnia, a wpisu jak nie było, tak nie ma. To znaczy jest, ale dopiero teraz.Dzisiaj śniadanie serwuje Mama. Kiedy ja przekopuję lodówkę w poszukiwaniu jedzenia, ona szykuje już swoją miksturę i miesza dla mnie ANANASOWĄ …Przeczytaj cały wpis

Globaltica 2019, dzień 2.

Choć ostatnio niewiele się zmienia, jedzenie to nadal gorący temat w naszym domu. Każdego dnia, Rodzice podsuwają mi bardziej lub mniej znane mi dodatki (nasionka, sproszkowane owoce, warzywa i glony, jogurty i serki). Niektóre z nich polubiłem na tyle, że nie muszą mnie już do nich namawiać – tak jest w przypadku wielu serków waniliowych, nasionek chia, czy naturalnego jogurtu dodawanego do malinowej lub truskawkowej Jogobelli. Są jednak takie, do których nadal podchodzę niechętnie, których nie chcę spróbować, a spróbowane nieświadomie po prostu mi nie smakują. Tak jest właśnie dzisiaj. Mama szykuje mi na śniadanie cały kubeczek bananowej Jogobelli, z niewielkim dodatkiem malinowej, a ja dosypuję nasionka chia. Nieświadomy tego, że w misce kryją się jogurtowe banany, próbuję. Nie za bardzo mi to pasuje, krzywię się i mówię, że jest niedobre. Jednak po rozmowie …Przeczytaj cały wpis

Globaltica 2019, dzień 1.

Przyzwyczaiłem Was do codziennych wpisów i siebie samego też. Jednak, kiedy tak dużo się dzieje, lepiej trochę pominąć i iść dalej, niż się zatrzymać i gromadzić zaległości, z których, z braku czasu, już nigdy się nie wygrzebię. Z tego powodu omijam wczorajszy dzień i przechodzę do czwartku.

Minutnik pika, mogę jeść. Podobnie jak wczoraj, sam sobie szykuję śniadanie. Zanim Mama pojawia się w kuchni, mam już w brzuchu dwa banany i liźniętego ananasa – prosto z mojego nowego talerzyka. Informuję tylko Mamę, że „już pikało, że mogę jeść” i zadowolony opuszczam kuchnię. Idę się ubrać i umyć zęby, żeby zdążyć na dzisiejsze zajęcia. Na turnusie …Przeczytaj cały wpis

Szpinaczek

Tym razem Tata poszalał na zakupach i kupił trochę nowości. Wśród nich całkiem nieznany bio jogurt truskawkowy z komosą ryżową, z serii „Praziarna”, od Bakomy. Mama miesza go z wyciągniętą przeze mnie dużą, malinową Jogobellą. Stawia na stole, a obok kładzie pojemnik z ziarenkami. Kiedy Mama bierze się za szykowanie zupy mlecznej dla Marysi (mleko, płatki owsiane i gorzka czekolada), ja biorę się za otwieranie pojemnika. Wysypuję na rączkę nasionka chia i wrzucam je do miseczki. Mama miesza, a ja zjadam całą, wielką porcję. W przedszkolu nie zjadam niestety niczego, poza tym …Przeczytaj cały wpis

„Ona już Tobie dała. Za późno.”

Środa, 3. lipca

Na śniadanie dostaję Jogurtos zmieszany z truskawkową Jogobellą. „Śmietan” w ogóle mi nie przeszkadza, ale truskawki są niestety za duże. Nie wszyscy lubią jogurty z dużymi kawałkami owoców. Ja na przykład wolę małe – niewidoczne dla oczu i niewyczuwalne dla języka.

Do przedszkola zabieram naleśniki, które zjadam i dwa czerwone banany, które z powrotem przynoszę do domu. To, że zjadłem czerwone banany w kinie, niczego nie zmienia. W kinie było ciemno, niczego nie było widać, nie wiedziałem, co jadłem. W przedszkolu jest …Przeczytaj cały wpis

W nocy wszystkie koty są czarne

W skrócie opowiem Wam o wczorajszym, niezbyt obfitym w sukcesy dniu, aby jak najszybciej przejść do tego, co wydarzyło się dzisiaj:

  • Na poniedziałkowe śniadanie zjadłem truskawkową Jogobella zmieszaną z truskawkowym jogurtem Milbona, zachwalając podczas posiłku, że bardzo to dobre.
  • W przedszkolu poleciałem klasykiem – naleśniki i banan do jedzenia, obiad przedszkolny do zabawy.
  • Trochę więcej wydarzyło się w drodze powrotnej z przedszkola. Zjadłem dwa banany bez ogonków. To całkiem spory sukces. Zanim zaczęliśmy wprowadzać zmiany, banany bez ogonków były zepsute. Kompletnie niejadalne.
  • Na obiadek robię sobie kaszkę owsianą na zwykłym mleku. Obiad okazał się jednak obiadokolacją, bo niczego więcej już nie zmieściłem.

A teraz opowiem Wam …Przeczytaj cały wpis

O! Śmietana widzę!

Najpierw budzą Tatę wrzeszczące za oknem sroki, które codziennie o 6:00 mają zebranie pod oknem sypialni Rodziców, a chwilę później my – Marysia i ja. Co prawda nie wrzeszczymy tak jak one, ale jesteśmy na tyle głośno, że spać się nie da. Tata wychodzi więc z łóżka i drepcze w moją stronę, niosąc łyżeczkę z rozgniecionym euthyroxem.Pół godziny później szykuje dla mnie pyszne śniadanie – malinową Jogobellę zmieszaną  z lidlowym Jogurtosem (naturalnym greckim jogurtem) Pilos. Nie wymieszał zbyt dokładnie, także kiedy jem to sobie ze smakiem, trafiam znienacka na białą plamę…”O! Śmietana widzę!” – wołam …Przeczytaj cały wpis

Pojadę do Dziadka na Majorkę!

Kiedy na dworze zaczyna robić się coraz cieplej, kiedy dni są coraz dłuższe, a słonko miło przygrzewa, jedyny Dziadek jakiego mam, pakuje swój wielki wór i rusza het, het daleko, za góry, za morza, za rzeki, za lasy, na Majorkę, gdzie pracuje jako kapitan na prywatnym jachcie. Nie ma go strasznie długo, jakieś siedem – osiem miesięcy, a ja tu na niego czekam i okropnie tęsknię. Jednym z moich największych marzeń, jest odwiedzenie Dziadka na Majorce. Jednak, jak wiele innych moich marzeń podróżniczych, ciągle odkładane jest na bok. Dlaczego? Ano dlatego, że im dalej od domu, tym …Przeczytaj cały wpis